πυριβρεμέτης

ὁ, Α

πυριγενέτης*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πυρι- (βλ. λ. πυρ) + -βρεμέτης (< βρέμω «βροντώ, ηχώ δυνατά»), πρβλ. υψι-βρεμέτης].